B

Ένα show που τιμά την κληρονομιά των Pink Floyd με ποιότητα και επαγγελματισμό.

Δεν έχω σκοπό να αλλάξω τον σκοπό αυτής εδώ της ανταπόκρισης για να εκφράσω σκέψεις ή τυχόν προβληματισμούς περί των tribute bands στη rock μουσική και το αν αυτές εκφράζουν τον σεβασμό στην ιστορία αυτής ή απλώς καταδεικνύουν την αδυναμία της να προχωρήσει μπροστά. Πιθανότατα ισχύουν και τα δυο σε ένα βαθμό, αλλά σε κάθε περίπτωση μια τέτοια κουβέντα θα αδικούσε τους Brit Floyd, οι οποίοι σίγουρα δεν ανήκουν στην κατηγορία των μέσων tribute συγκροτημάτων και έχουν κερδίσει την έξωθεν καλή μαρτυρία.

Οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται ως "The World's Greatest Pink Floyd Show". Ακόμα κι αν αυτό είναι μόνο μια μαρκίζα για marketing χρήση, δεν παύει να τοποθετεί τον πήχη ψηλά, ως προς το τι περιμένει ο κόσμος να δει και δεν κρύβω πως κι εμένα μου κίνησε την περιέργεια, καθότι γενικά έχω άγνοια περί tribute σχημάτων.

Βέβαια, σε αυτές τις περιπτώσεις, τόσο τα μεγάλα λόγια όσο και η επιλογή του να παίξεις ζωντανά αυτό το υλικό, μπορεί να αποδειχθεί δίκοπο μαχαίρι. Ναι μεν αποδίδεις τραγούδια που ο κόσμος ξέρει απέξω, που τα αγαπά και που θα ανταποκριθεί ζεστά όταν τα ακούσει, όμως είναι πολύ εύκολο να λείπει κάτι μικρό που θα χαλάσει την όλη προσπάθεια ή θα την καταστήσει κατώτερη του αναμενομένου.

Ο ήχος, η απόδοση, ο φωτισμός, τα visual effect, ακόμα και το feeling στο παίξιμο ή στην ερμηνεία είναι επιμέρους παράγοντες που μπορούν να σε «πετάξουν έξω», όταν προσπαθείς να αναβιώσεις κάτι τόσο σπουδαίο όσο η μουσική των Pink Floyd, αλλά οι Brit Floyd έχουν φροντίσει να μην υστερούν σε τίποτα από αυτά.

Στην πραγματικότητα, αυτό που είδαμε ήταν ένα ahow όπου αναμφίβολα ταλαντούχοι μουσικοί απέδειξαν ότι ο επαγγελματισμός μπορεί να προσφέρει κάτι εξαιρετικό. Όπου επαγγελματισμός, βάλτε προετοιμασία σε όλα τα επίπεδα, προσοχή στη λεπτομέρεια, χρηματική επένδυση (σε ήχο, φώτα, video), γνώση και σεβασμό σε αυτό που πρεσβεύεις/παρουσιάζεις επί σκηνής.